Sleep is for the weak

Dit weekend begon heel rustig, tot ik een berichtje kreeg van een andere belg die hier in het leger zit.

kort verhaaltje: een paar weken geleden toen ik mijn mama op de trein zette, hoorde hij dat ik Nederlands sprak en heeft hij mij aan gesproken.

Blijkbaar waren ze vrij dit weekend en wouden ze gaan feesten, waarop ik enthousiast ja heb geantwoord. Nuja de zaterdag middag had ik ook geen plannen dus ben ik al met hem op café gegaan. In afwachting tot Eline’s trein toekwam natuurlijk.

Na dat ze eindelijk toe was gekomen zijn we samen met de belg pizza gaan eten voor we uitgingen. Maar blijkbaar was er dan eerst nog een predrink en dn nog een predrink en voor je het weet zit je in een hele groep mensen.

Dit noemt een giraf, als je dit ziet weet je dat ze er al direct goed invliegen.

We zijn naar het rock café geweest, dit is een groot gebouw met 2 zalen met verschillende muziek. De vele soldaten waren heel enthousiast om uit te gaan en dit maakt de sfeer wel heel gezellig. word dus gewoon door iedereen aan gesproken, getrakteerd en ondervraagd. Maar voor je het weet zit je in een Slytherin Club en is er meer enthousiast gebabbel over de geek series dan gedans. Maar over het algemeen moet ik zeggen dat de soldaten heel zotte dans moves hebben. De trams rijden hier ook maar tot 1 uur ’s nachts dus we mochten achter het fuiven lekker nog naar huis wandelen …

bewijs dat we zijn uitgegaan: een paar genante foto’s.

Na een kort nachtje waren we weer uitgenodigd om op cafe te gaan met de soldaten, dus dan gingen we allemaal weer enthousiast maar heel moe naar ons nieuw stam cafe: een Irish pub. De middag hebben we dan afgesloten met pannenkoeken te bakken op mijn kot. Bedankt aan de koks maar gelukkig was er choco om de smaak te verdoezelen. Op een of andere manier hebben ik en kim het geflikt om de gasten te worden… Maar we hebben onze karma dan wel gehad toen we ontdekten dat zij geen pannenkoeken hadden gegeten en wij gewoon ons slecht voelden erdoor.

natuurlijk had ik dan ook nog eens eisen voor mijn pannenkoeken 😉

De maandag moest ik dan weer naar het werk, gelukkig had ik een genoeg steun al wetend dat ik achter het werk met Eline ging gaan shoppen en gaan skaten. We hebben dan ’s avond wel de coolste plaats gekozen om dit te doen. B)

montpellier at night 😉

De dinsdag ochtend moest ik maar laat op het werk zijn, dus had ik tijd om met Eline mee te gaan tot de tram halte. Erna ben ik naar de patisserie geweest om taartjes te gaan halen voor te trakteren op het werk omdat het mijn verjaardag was. Zo rond 11 had mijn begeleider zeker honger want hij had de dozen gezien en afgekomen om me een gelukkige verjaardag te wensen en subtiel te zeggen dat het wel tijd was voor taartjes. Heel de gang was dn ook uitgenodigd om eentje te gaan eten. Erna was iedereen weer gelukkig (tip: die mensen fleuren zo op van eten). Jammer genoeg moest ik dan wel ook laat op het werk blijven.

De woensdag tot de vrijdag kwam er een ander bedrijf samen met de technici aan de machine werken. Dus veel verder werken kon ik niet echt. Dit was dus het perfecte moment om mijn ideeën die ik had te bespreken met mijn begeleider. Deze werden al snel goed gekeurd waarop ik dan de vrijdag mocht samen zitten met de technici om de software van het protocol aan te passen.

ps. Massimo en Eline, bedankt voor het coole verjaardagscadeau

Sophie