nSMOL trainings week

Dit weekend besloten we eens alletwee ziek te zijn… er is dus niet echt iets te vertellen behalve dat het eindelijk warm genoeg is om een short te dragen (niet volgens de plaatselijke bevolking).

Deze week heb ik de nano-surface and molecular-orientation limited (nSMOL) kit training. Deze kit moet de stalen klaar maken voor de LC-MS.

Momenteel moet ik eerst de antilichamen eerst laten binden op protein A en dan weer ontbinden. Dit gebeurd via een programma met de AssayMAP Bravo. Erna een trypsin digest insteken om maar vervolgens weer met de AssayMAP maar nu deze keer een peptide clean-up uit te voeren. Er zijn dan ook nog genoeg variaties in de protocollen zelf per stap.

werken aan de AssayMap Bravo (ja, deze foto’s bestaan dankzij school -_-)

Als je denkt dat dit gewoon een plaatje insteken is heb je het goed fout. Er is veel voorbereiding de machine moet voor elk protocol anders worden in te gesteld, andere buffers, platen,… Laat me niet beginnen over de kleine volumes dat je mag pipeteren. Natuurlijk moeten die eerst nog eens berekend worden. Als je denkt dat de machine klaar is begint de zoektocht naar jerome om deze te controleren natuurlijk. En als alles goed is mag je de machine starten en dan zit je daar wat nu ? Wel de machine toont niet aan hoelang het nog duurt voor het protocol klaar is dus het is half gokken. Je bent zo een halve dag per protocol kwijt. Je kan dus in 2 dagen 1 plaat klaar maken als de machine vrij is natuurlijk.

Gelukkig heeft het werk en school genoeg bezighoud gegeven terwijl ik moet wachten op de machine. We hadden wel niet verwacht dat we zoveel op de bureau gingen zitten, maar het feit dat je naar je muziek mag luisteren tijdens het werk is heel leuk.

tussen het werk is er altijd tijd voor een selfie aan de SpeedVac 😉

Met die kit zou er heel veel kunnen veranderen maar eerst moet nog gekeken worden of deze wel even goed is. De training ging al volgt de eerste dag werd het principe overlopen en werd er een check gemaakt of we alles hadden dat we nodig hadden. Dat was natuurlijk niet het geval, jerome is dan gewoon de incubator gaan stelen uit het ander labo en daar de thermoschaker in geplaatst. Als je één van je bazen zo ziet passeren wel dan je wel een benieuwd wat hij uitsteekt zeker? Plots stond heel de labogang daar mee te genieten van hoe jerome, de trainer en ik overal aan het rondtsjolen waren en dingen aan uit te proberen. Het beste was dan nog dat we niet de nood hadden om ook maar iemand anders te informeren over wat we in godsnaam aan het proberen waren.

Natuurlijk kon de deur van de incubator niet meer dicht (door de draad van de thermoschaker), de oplossing was dus magneten plaatsen op de deur en de randen aftappen. De thermoschaker was wel juist in gebruik door Alexia zeker maar hey nu heeft ze een reden waarom haar proef mislukt is. Toen we effen weg waren moest ze dan juist dingen in steken maar ze durfde niet aan de opstelling komen. Ze hebben (kim is hier een medeplichtige) dan maar stiekem alle tape afgedaan en vlug iets ingestoken. Eén probleempje Alexia heeft een stukje van de tape afgebroken. Je kan je wel voorstellend welke grote schrik ze op dit moment zou gehad hebben.

Er is geen foto beschikbaar van onze opstelling omdat mij begeleider dit uitdrukkelijk tegen me heeft gezegd want het was te lach wekkend.

Uiteindelijk bleek deze opstelling dan toch niet te werken en hebben we maar oud grief gaan stelen uit het labo en het daarmee gedaan. De volgende dag bestond vooral uit kijken hoe jerome het uitvoerde en elke stap van het protocol in twijfel trekt.

De volgende dagen waren vooral het protocol uitvoeren terwijl er iemand op mijn vingers kijkt…